Cascais Juni 2016

DAG 1

Vannacht zijn we om 01.15 uur wakker geworden.

Na een bakkie en een peuk, hebben we de laatste dingen ingepakt.

Rond 03.30 uur, bij ongeveer 11 graden, heb ik de koffers in de auto gezet, en afscheid genomen van Christian en Dakota, en vervolgens via den Haag naar Schiphol gereden, omdat de provinciale weg bij Boskoop is afgesloten.

Eenmaal op Schiphol aangekomen, de auto geparkeerd op P3, in de nieuwe parkeergarage, welke overigens zeer mooi is.

Vervolgens met de Schipholbus naar vertrekhal 1 gegaan, en konden direct inchecken.

Tijdens het inchecken stonden we tegenover Dries Roelvink, jammer genoeg in een blauw maatpak, en niet in zijn gele zwembroek.

Na het inchecken, met ons crimineel uiterlijk door de bodyscan.

Ik werd direct gefouilleerd en toch mooi aan mijn ballen getikt door de beveiliger, en Marjolein moest een drugstest ondergaan.

Vervolgens hebben we een traditie in ere gehouden, geld pinnen en koffie drinken.

Vervolgens zijn we gaan “ boarden” op terminal C8, waar ons vliegtuig van TAP -> TP669, Airbus 320 klaar stond.

Om 07.05, met 5 minuten vertraging, was het zover, op naar Lissabon.

Ik heb, behalve het ontbijt, niet veel van de vlucht meegekregen.

Voor het eerst heb ik kunnen slapen in een vliegtuig.

Ik ben wakker geworden, toen het dalen is ingezet.

Helaas is het vliegtuig op het platform, en niet aan de pier geparkeerd, dus iedereen in de bus geperst als oud vlees.

Een natuurlijk bij de bagageband, verteld de speaker dat onze bagage vertraging heeft.

Na verloop van ongeveer 20 minuten gaat de band lopen, en jahoor, beide koffers zijn er.

Beter geregeld dan de vorige keer, de koffer van Marjolein moest toen zonodig een kijkje gaan nemen in Brazilië.

Even leek het erop, dat onze hoteltransfer er niet was, maar dankzij de altijd doortastende Marjolein had al snel door dat dit nu via TUI ging, dus dat was geregeld.

Jazeker, wij mochten als laatste uitstappen, dus waren wij pas om 11.00 uur in ons hotel, waar de kamer nog niet klaar was.

Dit wisten wij, omdat dit een standaard procedure is.

Dus zijn er lekker gaan lunchen bij ons favoriete restaurant, John Bull, waar we heerlijk pickapau met brood hebben gegeten, en daarna nog een patatje/ hamburger, met daarbij wat te drinken.

Om 12.30 uur had ik al een liter Superbock achter mijn kiezen, en dat met een verschil van 25 graden.

Sow, alsof je een stomp op je muil krijgt.

Daarna zijn we een overheerlijk ijsje wezen eten.

We waren er toch, dus maar gelijk even naar de schoenenhemel, Loja Maria geweest om naar kleding te kijken, en jahoor Marjolein heeft weer een en ander weten te scoren!!!

Als laatste nog even naar de supermarkt geweest om een pastel de nata (portugees gebakje) en cola te halen voor de avond.

Vanavond hebben we voor het eerst in het hotel gegeten, wat denk je…… 19.50 per persoon, inclusief drank, heeeeej voltanken die bierpul.

Overigens, de kip en gebakken rijst was wel zalig.

Nu naar de kamer en in volledige zenmodus, tot morgen en doei!!!!!

DAG 2

06.45 Booooooooon Dia Cascais.

Afgelopen nacht heerlijk geslapen, ben 2 X wakker geworden.

Om 05.00 uur even een peuk gerookt op het balkon.

Wat mij opviel, was een heel zwak lichtje, wat uit de rivier de Taag naar open zee ging, en slechts 3 seconden daarvoor nodig had, HELP UFO’s !!!

08.15 Tijd om te ontbijten.

Komen we in de, om het zomaar te noemen in de ontbijtzaal, zit die toko stampvol met antieke stokbrood vreters ( Fransen 80+), maar toch heerlijk gegeten.

Vervolgens de fantastische receptioniste, die al jaren kennen, omgekocht met een pak Goudse stroopwafels, in de hoop dat ze nog een lounchstoel kon regelen voor op het balkon.

09.15 Tijd voor mijn eigen aflevering van spuiten en slikken,

EPO en Methformine,Foliumzuur en powerpil.

Hierna zijn we met de bus naar Casa de Guia gegaan, een klein soort openlucht winkelcentra, waar je op letterlijk 3 meter van de rotsen/zee een lekker bakkie koffie kan drinken met een pastel de nata, en zo geschiedde!

Daarna zijn we even de Boca do inferno gaan filmen,zodat opperaardekloot Caitlin haar almachtige vakkennis volgend jaar verder kan verruimen.

Hierna onderweg gegaan, naar onze voedingsspecialist John Bull, en hebben onderweg nog even pauze gehouden bij een grote palmboom, waar we altijd even stoppen.

Bij John Bull aangekomen hebben we heerlijk gegeten, in de vorm van gebakken zalm en lasagne met cola en weer een pint Superbock.

Op weg naar Loja Maria, Marjolein had iets nodig, wat ze nog niet had, schoenen!!!!

Op de trap naar boven, dacht Marjolein mee te kunnen doen aan domino-day.

Wat is het geval, op die trap staat het helemaal vol met reiskoffers op wielen.

Je kan het natuurlijk wel raden, zus geeft een van die koffers per ongeluk een zetje, waardoor deze de rest van die koffers in beweging komen, maar helaas bleven ze gewoon staan.

Marjolein, geef die koffers de volgende keer gewoon een rotgooi, dan komt het echt goed!!.

We zijn toen de weg overgelopen naar Gaza, en daar ook nog een mooie parasol gescoord, lees dameshoed en toen met de bus teruggaan naar het hotel voor een lekker bakkie koffie.

Op de kamer aangekomen, jahoor een lounchstoel geregeld, alsmede de balkonverlichting gerepareerd en een asbak.

Ze is echt een hele lieve dame!!!!

Om 18.10 uur vonden we het tijd voor een simpel hapje eten, dus zijn we naar de bar van het zwembad gegaan.

Maar natuurlijk net om 18.00 uur dicht gegaan.

Geen probleem toch….gaan we gewoon in het restaurant van het hotel eten, maar omdat die pas om 19.00 uur open gaat, hebben we ons zelf maar een witte wijn en een biertje cadeau gedaan.

Om 19.05 is het restaurant nog steeds gesloten, en niemand die er rond liep om eten neer te zetten, dus bleef die overduidelijk dicht.

Misschien had dit te maken met het feit, dat die antieke stokbrood vreters in de loop van de dag opgetieft waren.

Dus blijft er één optie over, onze voedingsconsulent, de heer John Bull.

Dus weer naar onze kamer, kleding en schoenen wisselen, en de stad weer in.

Aldaar aangekomen, is ons het “advies gegeven” om gebarbiquede kip met witte wijn en spaghetti bolognaise met een pint Superbock te nuttigen.

Om dit in style af te sluiten, hebben nog even een mango en kokos ijsje gegeten in een schitterende ijssalon.

En nu met de bus weer terug naar het hotel, dagtuteffenie, de laatste bus was 5 minuten geleden vertrokken, dus stapten we in de benenwagen naar boven.

Dit ging voor zowel Marjolein haar knie en mijn energie toch verassend goed.

En nu snaveltjes toe, en slaap lekker, doei!!!

DAG 3

07.00 uur, goedemorgen Cascais, we zijn weer wakkert!!!

Na een peuk paffuh, en effe douchen, wordt het tijd om een ontbijtje te snekken.

Oh wat heerlijk rustig, na het vertrek van die antieke stokbroodvreters.

Maar wat een pech, er zitten Nederlanders te ontbijten, en jahoor, over alles lopen ze te azijnzeiken,

De jus de orange is niet te zuipen en ga zo maar door.

Mijn advies: pleurt op!!!!!!

09.30 uur, op naar de gipsey market in Cascais op een paar klokkies en zonnebrillen te scoren.

Na de gipsey market zijn we nog ff naar de warenmarkt geweest, heerlijke kersen gekocht.

En komt het onwaarschijnlijke idee van Marjolein, ze gaat de vismarkt op, talloze verschillende vissen te zien, maar mijn god: WAT EEN MEUR hangt daar!!!!

12.00 uur, we zijn weer terug van de gipsey market, en inderdaad wat klokkies en zonnebrillen op de kop getikt.

Nadat we nog ff in de supermarkt wat te eten hebben gescoord, zijn we terug te voet naar het hotel gelopen.

Met een tas boodschappen en het warme weer kreeg ik het toch even goed benauwd.

Na een langer durende pitstop, dan normaal, in de hal van het hotel, is het toch weer goed gekomen.

Nu tijd voor een bakkie pleur, en een lekkere lunch, gaan we de rest van de dag vullen met aan het zwembad rond hangen.

16.00 uur zijn we “ medium raw” , over Marjolein maar niet te spreken, uit het zwembad gegaan en terug naar de kamer gegaan voor een lekker bakkie pleur.

Straks gaan we een tentoonstelling bezoeken met de naam “ de authentieke menukaart van John Bull” ,alwaar wij hopen een hoop kennis op te doen.

20.50 uur, einde tentoonstelling, met name de onderdelen “ tropische vlees met een pint Superbock” en “ picka pau met cola” waren fascinerend, chapeau!!

Hierna zijn we even op adem gekomen met bevroren mango, of te wel een ijsje, en is Marjolein nog een ruim half uurtje de duistere grotten van Loja Maria ingegaan op zoek naar een, jawel,een kledingstuk.

Nu ff genieten van een bakkie troost, en genieten van ons uitzicht, welke iedere dag anders is, omdat de zeestroming, de voor anker liggende schepen steeds anders laat liggen.

En wij?... wij gaan straks op onze vakantie op reis, naar dromenland, dusssss de mazzel en doeiiiiiiiii!!!!

DAG 4

06.40 uur Goooood moooooorning Vietnam, nee sufkut je zit in Portugal.

Vanmorgen een oude Chinese traditie in ere gehouden, bakkie,peukie,poeppie.

Ik wil nog even terugkomen op het verslag van gisteren, met betrekking op de reis naar dromenland.

Nou die duurde maar even.

Wat is het geval, de gemeente Cascais werkt voornamelijk snachts, midden in de nacht worden de bomen en planten voorzien van water, bij zonsopkomst, loopt personeel met bladblazers de straten schoon te blazen, en wordt dat vuil weer opgezogen door die veegwagentjes.

Om 00.10 uur werd ik wakker van de zwoele geluiden van een vuilniswagen, welke de containers kwam legen, een heerlijk geluid, die klappen van de container deksels.

En denk je misschien, dit is zo voorbij en kan je weer gaan slapen, maar nee hoor!!

Marjolein had intussen een contract getekend bij de Portugese papier industrie, om zoveel mogelijk bomen om te zagen!!

Zo even scheren en dan ontbijten, neeeeeee pleurt mijn scheerkop bij het uitschudden in de wc pot, gelukkig kon ik hem nog net redden van een een ranzige verdrinkingsdood.

Nadat we terugkwamen van het ontbijt, kregen we toch wel een veilig gevoel, er voeren maar liefst 5 marine fregatten in de baai.

Goed, onderweg met de comboio, in Nederland ook wel trein genaamd, naar Carcavelos naar de gipsey market,alwaar Marjolein weer het een en ander voor weinig op de kop tikt.

Een maal terug in Cascais, lopen we Cascais shopping, het winkelcentrum, even binnen, om wat boodschappen te doen.

Nadat we wat boodschappen hebben gedaan…...jawel toch nog wat winkels bezocht want Marjolein zocht nog wat uhhh, hoe heet dat ook al weer…...ohja kleding, uiteraard met suk6.

Vervolgens zijn we met het dikkelippuhbussie terug gegaan naar het hotel.

Daar als lunch een broodje ham/kaas gegeten, met een bakkie melk.

Hiernaar zijn we naar het zwembad gegaan, en waren ons zeer bewust van het noodweer in Nederland

Je moet maar zo denken, gedeelde smart is halve smart.

Ook hier in Portugal was het slecht weer, de temperatuur heeft de 35 graden niet gehaald, er stond een orkaan met windkracht 2 a 3, met als gevolg minimale golven in het zwembad en levensgevaarlijke en sterke stromingen in het zwembad.

Zodoende heb ik alleen maar op het zwembad trappetje gezeten, durfde het echt niet aan om te gaan zwemmen.

Pffff blij dat ik dit avontuur ook weer heb overleeft!!!!

RESPECT voor Marjolein, deze “daredevil” heeft met gevaar voor eigen leven wel gezwommen.

En hoe, super goed gegaan met haar knie.

Was zeer blij dat dit goed ging

Toen we de vorige keer bij de zwembadbar wilde eten, waren we 10 minuten te laat, en nu wilde we dat voorkomen, dus waren we 1 uur voor sluitingstijd aanwezig, en JAHOOR, ook nu konden we niets bestellen, omdat het dit jaar niet meer mogelijk is

We konden wel een tostie bestellen, wat we ook gedaan hebben, met een cola.

Eerlijk is eerlijk, de tostie was super lekker.

Dus hadden we vandaag een brooddag, en zijn we niet naar die tent, bohn Jull of iets dergelijks, geweest.

Verder zijn we na de tostie naar de kamer gegaan, waar we de rest van de dag moeten slijten, als een stelletje ouden van dagen.

21.00 uur, we hebben toch nog iets spannends te doen op het balkon, he, wat…. nee joh niet dat, we zitten kersen te etuhh!!!

21.20 uur nog ff tv kijken, waar we geen reet van begrijpen, en dan in comateuse toestand, tot morgen

Wij zeggen tjuus.

DAG 5

07.30 uur, mogguh, nee heb geen ochtendhumeur, maar kan ff geen pakkende openingszin vinden.

09.10 uur ontbijten, tijdens het ontbijten zit er rechts van mij een oudere duitser te ontbijten.

Opzich niet vreemd, maar deze man MOET, of misschien een tweeling broer, in de film “ De langste dag" gespeeld hebben.

In die film zijn opnamen gemaakt van het Duitse commandocentrum in Parijs.

Daarin speeld ook een Duitse generaal, die exact aan het profiel past van de man in de ontbijt zaal.

Vandaag een offday, na al die mega zware expedities van de afgelopen dagen.

Alleen ff koffie met melk halen, en voor de rest van de dag niets doen, helemaal niets.

12.00 uur, we zijn terug van boodschappen doen, HET IS ECHT WAAR, alleen maar boodschappen, en geen kleding.

Even een leuke anekdote tussendoor: zolang we al in dit hotel zitten, lopen we via de “ hoofdweg” een kwartier ongeveer naar John Bull.

Nu staat er spontaan een hele grote vlaggemast in de haven van Cascais, welke zeer goed te zien is vanaf ons balkon.

Vandaaruit kan je je goed oriënteren waar alles ligt.

Nu blijkt dat John Bull, maar slechts op 7 minuten lopen ligt, je moet het maar ff weten.

Nog even terug komen op die heerlijke tostie van gisteren, ik had een tostie met kam en haas en Marjolein alleen met kaas.

Zoals de professor van Bassie en Adriaan zou zeggen, drommels, drommels, drommels, door die ham mooi aan de skijterij, dus maar niet zwemmen vandaag.

Je laat nogal een spoor achter in het water, toch???

En omdat deze kale bodybuilder, met tot in perfectie getrainde torso niet gaat rennen naar de dichtstbijzijnde wc, blijven we lekker op playa del balkonia.

13.15 uur Marjolein is even naar de tekenwinkel aan de overkant geweest om stiften te kopen, ik begrijp dat niet, ik heb zelf een dikpunter, oeps, schreef ik dat????,sorry.

13.15 uur lunssuh, bammetje met kaas en heerlijk romige philadelphia, en een bakkie melk, jammie.

16.00 uur toch maar even langs de praktijk van dokter J. Bull.

Op het recepje van dr. J. Bull staat genoteerd 1 x daags gebakken zalm met cola en lasagne met een pint Superbock, innemen voor het slapen gaan, dus hebben we dat maar gedaan.

Hierna hebben we bij ijssalon Santini nog even een ijsje gegeten.

En wat een toeval, schuin tegenover Santini zit, hoe kan het zo zijn…… een kledingwinkel, Grazze, uiteraard wordt deze niet overgeslagen, met als gevolg, een harembroek en een leren broek voor de astronomische hoge prijs van 5 euro totaal.

Tja wie het breed heeft laat het natuurlijk breed hangen.

Vervolgens weer met de dikkulippubus weer terug naar het hotel.

De ramen van de bus had vandaag rum/rozijnen smaak, lekker joh!!

Overigens hangen er boven het Sintra gebergte donkere wolken en begint het vrij hard te waaien, hopelijk blijft het droog.

20.00 tiet vuur een bakske.

Het is bewolkt, maar de engeltjes piessen niet, maar winden wel, het waait wel lekker door

21.30 uur het wordt snel donker, tijd om in de zweetbak te duiken.

To all our many fans out there, see you all tomorrow!!!!!!!

DAG 6

06.15 uur Sow goedemorgen weekend.

Wakker geworden van die leipe randmogool met zijn bladblazer

Hij had er echt zin in, zijn blazertje stond op full speed.

Begrijp niet dat de lokale bevolking hem nog niet heb verzopen in een zwembad vol port.

En natuurlijk was zijn bilbuddy met het veegwagentje ook gezellig van de party.

Vandaag gaan we naar lissabon, naar het fadomuzeum en de fadowijk,luisteren naar prachtige muziek.

Maar wat moet ik aan voorwat betreft kleding??

Het is zwaar bewolkt en het waait.

Het Sintra gebergte is totaal niet te zien, en het heeft zodanig hard gewaait, dat op de gang van het hotel de ramen zijn open gewaait, inclusief de grote deur van de stoppenkast.

Bij het zwembad zijn veel plastic ligmatten voor de zonnestoelen weggewaaid, die liggen verspreidt in de hoteltuin.

Meid, wat moet ik aan???

Eerst maar ff douchen en ontbijten, dan zien we wel verder.

Om 10.00 uur naar het station gelopen om de comboio naar lissabon te pakken,

Cais do Sodre, eind bestemming van de treinreis.

Het station uitgelopen, en het is gelijk te zien dat het goed gaat met Portugal, overal wordt nieuwbouw gepleegd, het stationsplein wordt herbestraat de rivier de Taag wordt uitgebaggert, doet ons goed om te zien.

Vanuit het station langs de Taag gelopen, langs het plein “ Place do commerce” naar het Fado museum, zeg maar de Portugese smartlap muziek.

In het museum en rondleiding gedaan met, zeg maar een halve koptelefoon met een toetsenbord.

Overal in het museum waren nummers aangebracht, en als je dat op het toetsenbord intoetste, kreeg je een bepaalde artiest te horen.

Het bezoek was een hele leuke ervaring, maar eerlijk…..

het heeft voor ons geen toegevoegde waarde aan onze Fado kennis toegevoegd.

Het was tijd om iets te gaan eten, in het Fado restaurant, raar, er was muziek aanwezig, van alles gehoord, maar geen Fado!!.

Marjolein had een cola en een broodje met tonijn, en ik had een cola met patat met een grote drol gebakken in een ei!!!

Zoals ze het in het restaurant noemen “ saussice with egg”, het zag er niet uit, maar was wel lekker.

Hierna zijn we Alfama ingelopen, de Fadowijk, helemaal vol met piepkleine trappen en straatjes, sommige niet breeder dan een meter, en stampesvol miniscule oergezellige restaurantjes.

Onderweg terug naar het centrum langs de oudste kathedraal van lissabon gelopen.

Deze is na het vertrek van de Mooren, eeuwen geleden op de fundering van het Moorse moskee gebouwd.

Marjolein heeft in de kathedraal een kaarsje gebrand voor al haar dierbare.

Tevens was er een gipsey wedding gaande, wat een drukte, verkeers chaos was compleet.

Natuurlijk konden we de oudste bakker van Lissabon niet overslaan, deze heeft de lekkerste koekjes, en uiteraard meegenomen.

Na nog wat geshopt te hebben, was het tijd om de inwendige mens een flink te verwennen.

En als je nou denkt, dat de pasta in Italië het lekkerst is, dan heb je dat goedfout, daarvoor moet je zijn op het “palace do commerce”, samen een heerlijke pasta gegeten met zalm voor Marjolein en ik met room, bacon en ei, met wat te drinken.

Het plein is schat ik 100 bij 150 meter, maar was geheel afgeladen met voetbalfans van diverse nationaliteiten, en beregezellig, geen verkeerd woord, of ongeregeldheden

Na het eten zijn we naar “huis” gegaan, maar we konden het niet laten om bij Santini toch nog een lekker eissie te verorberen.

Uiteindelijk waren we om 21.00 uur weer op de kamer na een zeer leuke en educatieve dag.

Straks duiken we nog even het nachtleven in, bed dus.

De ballen ennuh…. laat ze zeker niet valluh.

DAG 7

07.45 uur wakker geworden en ben me rot geschrokken, wat is er in Portugal gebeurd……….. het is hier Zondag geworden.

Zondag is een rustdag, dus gaan we aan het zwembad bij 28 graden rusten.

08.50 na een bakkie troost en douchen is het tijd om de maag vol te stouwen met brood en toetjes.

09.35 uur klaar met snekkuh.

Nu even naar het zwembad tot een uurtje of 3.

10.20 uur onze goddelijk lichamen zitten dik in de bak en braad.

Laat de 28 graden maar komen.

11.00 omrollen en invetten.

12.00 omrollen en invetten.

13.00 omrollen en invetten

Inmiddels 31 graden.

13.30 eten aan de zwembad bar, HOE IS HET MOGELIJK, WE KUNNEN ETUHHHH.

Marjolein een patatje en ik een patatje met een tjeesburger, voorzien van een colaatje en een biertjhu.

Wat er in de tjeesburger zat weet ik niet, maar stort na de lunch wel continu door mijn zonnestoel.

14.00 omrollen en invetten

15.00 langzaam vol laten lopen met Bob de buschauffeur uit Haarlem, een hele leuke aardige vent.

Maar gisteren wel zijn scheenbenen volledig verbrand aan het zwembad.

15.30 omrollen en invetten.

16.00 terug naar de kamer voor een bakkie pleur.

Sow, mijn neusluchtfiler, snor, is witter dan die maffe kop van mu!! :-)

Straks naar McDonald voor een happie.

17.30 uur naar de Mek voor een snek.

Moeders een patatje met meknukkuts en een cola, en ik een een patatje en ik een bik Mek en een cola.

Vervolgens wilde we nog een eissie eten bij Santini.

Helaas stond er een rij van hier naar Tokio en terug, en sow dat is echt ver vanaf hier.

Op dat moment stopte er een politieauto voor Loja Maria.

Ze hadden een jonge gozer aangehouden, met alleen maar bikinitopjes, de perverse viespeuk.

Tuurlijk met de bus naar het hotel teruggaan.

De mensen zullen wel raar gekeken hebben, ik trok nogal gekke bekken, citroensmaak, sow wat zuur zeg.

En straks….in de zweetbak, Trustuh.

DAG 8

07.30 uur wakker, na een intense knipperlichtrelatie met het bewustzijn.

Afgelopen nacht is het alarm thuis 150 keer afgegaan.

Diverse malen snachts ingekeken maar niets te zien.

Na het ochtend ritueel, bakkie, douchen, Poepuh, naar de eetzaal.

Nou, dat gaat nog een dingetje worden, gisteren weer een buslading met antieke stokbroodvreters binnenkomen.

Die kunnen niet eens de koffiemachine bedienen.

Er zitten 6 knoppen op en het gaat 5 keer fout, weet ik uit ervaring.

Er heerst een serene rust in de eetzaal, geen fransoos te bekennen.

Misschien zijn ze op weg naar cabo de Rocha, en tieven ze met bus en al van 165 meter hoogte de Atlantische oceaan in.

09.50 uur zo ff peuken en een flessie water halen, en oh oh oh wat vervelend, maar weer aan het zwembad hangen.

We kennen inmiddels de spreuk “ omrollen en invetten”.

11.00 omrollen en invetten.

12.00 omrollen en invetten.

12.30 HEEJ OBER 2 kaastosties 1 colaatje met ijs en 1 bier, EN SNEL OFWAHH.

14.00 omrollen en invetten.

14.30 er komen blaartjes op mijn buik, en het gevoel dat er benzine op mijn buik is gesprenkeld en is aangestoken.

Dus ga ik uit de zon.

Voorwat betreft Marjolein:

15.00 omrollen en invetten.

16.00 omrollen en invetten.

16.30 terug naar de kamer, en afscheid genomen van Bob en zijn vrouw, die gaat op weg naar huis.

Wij gaan ons klaarmaken, nee niet dat!!, om naar Estoril te gaan voor een vreet,muziek,zuip, en ambachten festival.

18.30 uur. Met de comboio naar Estoril.

Na een korte wandeling in een prachtig park in de kakwijk, bij het festival aangekomen.

Daar kwamen gelijk de onkosten al, 1€ aan entree kosten.

Maar wat een leuk opgezet evenement, overal een soort van kleine huisjes met vriendelijke mensen die hun koopwaren aanboden, eten, sieraden, schoenen, en ga zo maar door.

Omdat we niet gegeten hadden, zijn we dat eerst gaan doen.

Een leuk klein restaurantje gevonden,en Marjolein bestelde aardappels in knoflook en een cola, en ik had een in ei gebakken hamburger met patat en een biertjuh.

En eerlijk is eerlijk, heb deze vakantie nergens lekkerder gegeten dan hier.

We besluiten met koffie, Marjolein een expresso en ik een gewone koffie.

We krijgen alle twee een expresso.

Ik hou helemaal niet van sterke koffie,

maar dit is echt sterk, godallemachtig, je l*l gaat steigeren van dat spul.

Hierna zijn we de standjes afgegaan, en dat duurde ff, moeders was overal gezellig aan het kletsen met de standhouders.

We hebben daar wel een portugese ovenvaste schaal gescoord, en een miniflesje ginga met bijbehorende mini terra cotta bekertjes.

Om ongeveer 21.30 zijn we weggegaan en nog even langs het casino van Estoril gegaan, lopend op weg naar het station.

Aangekomen in Cascais, zijn we nog ff naar de mek geweest voor een mekflurrie kitkat, en vervolgens naar het hotel gelopen, omdat de bussen niet meer reden.

Jammer, omdat ik nog zo hoopte, dat de ramen naar karamel zouden smaken, helaas.

We sluiten vandaag af met een leuke spreuk van Marjolein: het is pas koud, als de beren om een ijsmantel vragen !!??.

DAG 9

08.20 uur Sow, wakkert, lekker geslapen!!!

Ook vannacht is het alarm weer 133 keer is afgegaan.

Bij het inkijken om 04.00 uur was alleen te zien dat Barbara al wakker was.

09.00 uur, waarom heb ik een hekel aan de ochtend hier, omdat iedere morgen sinds we hier zijn, die gore bloedlul, met zijn schitterende hagelnieuwe blauwe Porsche Carerra 4, met een slakkengang onder ons balkon rijd.

Hij is mij bewust aan het zieken!!!!!!

09.30 uur snekkuh, kolere, zit die tent vol met paella vreters, allemaal trammelantos uit Torremolinos.

Vandaag uit verveling maar shoppen in “ Cascais shopping".

Maar voor het zover is, schakelen we live over naar studio Cascais, voor een rechtstreekse uitzending van spuiten en slikken.

Yes, yes, yes, toch nog mazzel, de bus naar “ Cascais shopping” heeft karamel smaak, een half uur lekker likkuh aan het raam, Marjolein en de buschauffeur hebben me de bus uit moeten slepen.

Vervolgens dan toch maar shoppen.

Een aantal leuke winkels in geweest.

Tijd om de inwendige mens te vertroetelen, door even wat te eten.

Naar kee-efsee voor een patatje met kippestukken en een cola voor Marjolein, en een BOSS menu en een cola voor ikkus.

Hierna nog wat rond gelopen en beiden nog een broek gescoord.

Vervolgens weer met de bus terug.

Gatverdegatver, de ramen hadden spruitjes smaak, tering wat goor.

17.45 uur tijd om te gaan eten, zoals bekend was Paolo weg bij John Bull, en wat wij de afgelopen dagen merkten, was dat ook een deel van de andere obers er niet meer waren.

De sfeer was duidelijk meer zakelijk en minder gezellig.

Dus even op tripadvisor gekeken en een goed aangeschreven Aziatische restaurant bezocht.

We zijn beiden gegaan voor een gele curry met rijst.

Fok, das lekker.

Hierna nog ff een paar stevige stappers gescoord en moeders twee shirtjes gekocht, en vervolgens nog even een ijsje gehaald.

Met de bus terug, lekker, helaas, busje zit vol, busje zit vol, busje zit vol, dus staan, KANNIE BIJ DE RAMEN.

Er is inmiddels een stevige wint gekomen, die voor een deel op het balkon staat.

Wat direct opvalt in de baai, is de er een klein vrachtschip, de bereboot?? met een flinke diepgang en een sleepboot.

Hij wordt op dit moment uit de wind gesleept, hoop dat dit goed gaat.

Het is inmiddels hier alweer donker, dichter bij de evenaar, dus gaan we zo weer in de status “comateus” doeggggggggie

DAG 10

07.00 uur wakker en goed geslapen

08.00 uur de eerste zaken voor de thuisreis zijn in de maak, het reserveren van de stoelen.

08.30 uur naar de vreetschuur.

Ik heb met open mond zitten kijken, een van de gasten komt de eetzaal binnen loopt, direct naar de koffiemachine, tapt een thermoskan vol met koffie, en loopt weer weg.

Wedden dat hij met die thermoskan aan het zwembad gaat zitten.

Het zal wel weer een Nederlander zijn.

Dan hoeft die vuile tering gier geen 1.50€ uit te geven aan de poolbar.

Straks lekker naar Belem, pasteitjes halen, zeg maar de echte Goudse stroopwafel, maar dan van Portugal.

Op weg met de comboio naar Belem.

Ook hier is de aanslag op de luchthaven van Istanbul merkbaar.

Op de stations politie, alsook in de trein.

Ook 4 beveiligers in de coupe, en ECHT zo breed als een kledingkast, alle 4.

In Belem even genoten van het schitterende park.

Waar ook bewapende militairen rondliepen.

Hierna zijn we naar het restaurant gegaan waar de pasteitjes worden gemaakt.

Onderweg, toch even stilgestaan bij een overheidsinstelling, waar 2 militairen in vol ornaat op wacht staan.

Gala uniform aan met een zware helm op,  en een sabel, bij 27 graden, schaduwtemperatuur.

RESPECT!!!!

En ook daar bewapende beveiligers

Hierna naar de bakkerij, waar de mensen, zoals gewoonlijk in rijen buiten staan te wachten tot ze aan de beurt zijn.

In het zit gedeelte is het ook druk, maar toch en plekje kunnen vinden.

Hier heerlijke pasteitjes met koffie genuttigd, en ook hier beveiliging.

Ook hebben we de naastgelegen kathedraal bezocht, omdat hij nu eindelijk een keer open was, werkelijk schitterend.

Tijd om de gierende maag te vullen bij de mek.

Baconburger en friet en cola voor Robbie, en tjeesburger en patat en cola voor Marrie.

Op de weg terug naar het station nog ff leutgeshopt, en weer terug naar het station.

Terug in Cascais nog ff bij pico douce,zeg maar de buurtsuper ff broodjes gehaald voor het avondeten, en met de volledig volgestouwde bus terug.

Heb je ooit z'n varkensneukende

buschauffeur meegemaakt, Marjolein heeft voor de halte op de stopknop gedrukt, gaat hij vragen of er op de stopknop is gedrukt, en wilde doorrijden.

Jesus, wat een roodreet baviaan, je drukt op die knop om aardappeltjes met bloemkool te bestellen, ja natuurlijk willen eruit, EIKEL.

Hehe, toch nog op de kamer aangekomen, tijd voor een bakkie troost.

Inmiddels is het 17.30 uur.

We zitten net aan de koffie, horen we een enorme klap, 3 auto's op een dot.

Een van de bestuurders lijkt gewond, zakt door de knieën, en gaat weer in de auto zitten, het wachten is op de hulpdiensten.

Niets te zien op te horen, politie autos rijden gewoon door, pas om 18.20 uur stopt er pas een politieagent, die een en ander regeld.

19.00 uur bammetje gegeten.

20.00 uur bakkie pleur.

Zo lekker in de zweetbak, en lekker dromen.

DAG 11

05.00 uur híer begint het einde van deze soft erotische boeketreeks.

Wakker, omdat een deel van mijn personeel reeds op het terrein is, er lopen een aantal straatvegers met dikke pret door de straat.

Peukkie gerookt en weer terug in mijn hemelbedje.

07.00 uur wakker, mijn personal assistent slaapt nog, dus zelf maar koffie zetten.

08.45 uur naar de eetzaal voor het ontbijt, en ja hoor ons personeel heeft alles netjes klaar gezet.

Na het ontbijt zijn we even langs onze administrateur gegaan voor het uitprinten van een aantal zeer belangrijke documenten, namelijk de boarding passen.

We gaan vandaag voor 50 weken op werkvakantie in Nederland.

Ben wel bang dat het huis in Nederland kleiner is dan hier.

Ons huis hier heeft 50 kamers, 20 appartementen, en restaurant, een zwembad, een parkeerplaats met slagboom en uitzicht op zee, maar er wonen ook andere mensen.

12.15 uur nog even de stad in geweest om de laatste hebbedingetjes te halen, en nog even langs de foodmaster John Bull voor een laatste pica pau galgenmaal.

15.30 uur nog ff een bakkie pleur, goed verzorgd door onze poolbar medewerker.

16.30 uur, onze prive chauffeur rijd de Mercedes-Benz voor, om naar het vliegveld te gaan.

Aldaar aangekomen hebben we onze bagage ingeleverd.

In ons vliegveld restaurant(Mek), hebben we nog even een licht diner verorberd, in de vorm van pommes frites en cola, om mijn medicatie in te nemen.

Vervolgen zijn we naar gate 19 gegaan om vervolgens met 20 minuten vertraging in onze privéjet te stappen, op weg naar Amsterdam.

Om even voor middernacht aangekomen, begon de ellende, onze prive chauffeur was er niet, en moesten wij zelf onze bagage in een klein autootje stouwen, en zelf naar Gouda rijden, waar we rond 01.45 uur aankwamen.

En zo stopt dit verhaal hier.

Ik hoop dat u heeft mogen genieten van 11 dagen, waargebeurde héérlijke onzin.