Cascais 2017 dag 10

Zo, we zijn weer terug uit de andere wereld.
Wat een klote nacht, chiel en pietertje, waren weer frivool aan het spelen met hun bladblazertjes.
Bakkie, peukie, en onderweg naar de vreettrog.
Ik heb het al eerder aangegeven, zijn wij nou zo fatsoenlijk, of is de rest nou zo aso.
Terwijl ik 2 plakjes kipfilet pakt, staat er naast mij een Russische vent, en schept de schaal met watermeloen HELEMAAL leeg, 24 plakken, en loopt naar zijn tafel, geeft er 3 aan zijn vrouw en vreet de rest zelf op.
Schandalig.
Terug op de kamer, helaas inpakken.
Na het inpakken, even sigaretten halen in het winkeltje "onder" het hotel.
Iemand anders in de winkel hoort ons NL praten, en we raken in gesprek, over de sluiting van het hotel.
De man meld dat hij appartementen verhuurd, en geeft ons zijn gegevens.
Uiteraard checken we vooraf deze persoon, voor we eventueel iets gaan doen.
Ook Martha, de vaste sigaretten verkoopster geeft ons haar emailadres, voor eventuele vakantie adressen.
Toch aardig.
Voor de luch gaan we naar ons favoriete restaurant, John Bull.
Daar aangekomen, zit de eigenaar, met een witte wijn aan het tafeltje, waar wij altijd zitten.
Hij ziet ons aankomen, en ,Huhhh, hij staat op, met de mededeling, oh sorry, ik zit op jullie plek!!
Nadat we onze Pic a Pau hebben opgegeten, en afgerekend hebben, krijgen we van bijna de gehele staff een hand en een vrolijk praatje.
De overige bezoekers kijken hun ogen uit.
Vervolgens spreekt de eigenaar ons aan met de mededeling, dat hij een hotel aan het bouwen is, en dat hij ons graag als gast wil hebben, en dat hij speciaal foto's op Facebook zet voor ons, om de voortgang van de bouw kunnen volgen.
Wederom zie ik gasten het het gesprek volgen.
Best leuk.
Tijd om terug te gaan naar het hotel.
Terwijl we wachten op de transfer, komt er een ander NL stel in de hal.
JESUS WAT SLECHT, die hadden bij de receptie een klacht ingediend, dat zij bij de gemeente Cascais een klacht in moesten dienen, dat er snachts met bladblazertjes werd gewerkt.
Hoe achterlijk ben je dan.......
Op naar het vliegveld, lekker warm, dus lekker luchtig gekleed.
Ingecheckt, en jahoor, weer in zo'n veewagen naar het platform, niet aan de gate.
19.50 uur, precies op tijd, wordt de trap van het vliegtuig weggehaald.
We worden gevoelsmatig 30 meter weggereden, en we stoppen.
Er gebeurd helemaal niets meer.
Pas om 20.20 uur spreekt de gezagvoerder, dat er iets aan de hand is, en dat we een andere vliegroute krijgen toegewezen, en dat we ieder moment gaan vertrekken.
20.40 uur vertrekken we.
De gehele vlucht hebben we boven de bewolking gevlogen, dus niet kunnen zien waar we ongeveer vlogen.
Wel een schitterend gezicht al die onweersbuien.
Pas tijdens de vlucht komen we erachter, dat er niet wordt gevlogen boven de Golf van Biscaje, ivm het noodweer.
Even na 01.00 uur gaan we landen, in een enorme wolkbreuk.
Nadat we de koffers hebben opgehaald, naar de uitgang.
Een enorme file aan mensen, die niet naar buiten gaan.
De weergoden gaan echt hélemaal los, jesus, wat een enorme vracht water valt er.
Gelukkig staat de bus voor, snel naar binnen.
P3, we zijn er.
"Gelukkig" heb ik een invalidekaart, en sta redelijk dichtbij geparkeerd.
Maakte deze keer niet uit, binnen no time tot op mijn kloten toe nat.
Wie kent hem niet, de A4, mag daar 130, krap 80 gereden met ruitenwissers op de snelste stand, en nog bijna geen zicht door de enorme hoeveelheid aan regen.
Dit duurde onafgebroken tot aan Alphen aan de Rijn, toe nam de regen af.
02.30 uur hehe, eindelijk thuis.

Hier eindigt dit reisverslag.
Zie je graag terug in September 2017, vanuit Normandië in Frankrijk.

Doeiiiiiiiiiii