Normandie 15-09-2017

Vrijdag 15-09-2017

Op tijd wakker voor de mobiele broodkeet.

Vanmorgen weer boodschappen doen, en uiteraard doen we dit weer doen in Port en Bassin Huppain.

Na het boodschappen doen, op zoek naar de opname locatie van de aanval op Quistreham.

Op slechts ongeveer 500 meter van de supermarkt, is de locatie.

De locatie is eigenlijk nog geheel intact, op een paar kleine moderne aanpassingen, zoals een nieuwe sluiswachtershuisje.

Ook is het gebouw, wat in de film een casino is, waarin de Duitsers zich verdedigden tijdens de geallieerde aanval,  weg.

Echter is het gebouw wat door de Duitsers in de film kapot geschoten is, gerestaureerd.

Verder heeft de locatie op zich zelf ruim 70 jaar stilgestaan, mooi om te zien.

Hierna zijn we teruggegaan naar ons park in Colleville sur mer, tijd voor de lunch.

Het park is gelegen op het strand van Omaha beach, en daar heeft op D-day een slachting onder de geallieerden plaatsgevonden.

FOX GREEN COMPAGNIE  is eigenlijk op de plek wat nu het park is, volledig weggevaagd.

Daarom is daar ook een van de grootste Amerikaanse militaire begraafplaatsen, op 5 minuten rijden van het park.

Bij aankomst in de tentoonstellingsruimte, een grondige security check, zakken leegmaken, foto/filmtassen worden gecontroleerd, en door de bodyscan.

Echter kan je wel goed merken, dat het beveiligingspersoneel zeer meewerkend is, en uitermate vriendelijk en behulpzaam is.

Na het bezoek van de tentoonstellingsruimte, naar de begraafplaats, en dan stokt echt de adem, ruim 9000 witte kruizen superstrak op linie!!!!

Ook een muur van 4 meter hoog en ongeveer 70 meter lang met namen van militairen die, 73 jaar na dato, nog steeds “missing in action” zijn.

Zo ver als je kijken kan, witte kruizen, verschrikkelijk!!!!   

Tevens het graf bezocht van Th. Roosevelt jr. die als brigade generaal als een van de eerste aan land ging, om zijn mannen bij te staan.

Heeft D-day wel overleeft, maar stierf op 12-07-1944 aan een hartaanval, en ligt dus op deze begraafplaats begraven in vak D, rij 28, graf 45.

Het is makkelijk te herkennen, zijn graf is afgezet, maar ondanks dat, toch zeer goed zichtbaar.

Hierna zij we nog even op het strand wezen wandelen, en als je zoekt, zijn er nog steeds souvenirs op het strand te vinden.

Zo hebben een drietal stenen gevonden met kogelinslagen.

Zo heb ik ook een steen kunnen halen uit een groot stuk beton, wat heeft gefunctioneerd als “Atlantik wal”.

Het is misschien niet het juiste woord, maar dat zijn toch leuke cadeaus.

Inmiddels was het tijd voor pannenkoeken.

Na het avondeten, alvast begonnen met opruimen, morgen is de thuisreis.

Trustuh……………………..